W tradycji polskiego teatru powojennego arcydramat Szekspira był niemal zawsze okazją do podjęcia przez teatr dialogu z publicznością, dialogu o najbardziej palących proble­mach współczesności. Hamlet stawał się figurą ucieleśniającą pokoleniowe doświadczenia. Przy pomocy "Hamleta" dyskutowało się sprawy polityki i władzy. Tendencja do aktualizowania te­go dramatu pochodzi od Wys­piańskiego, który pisał: "W Pol­sce zagadką "Hamleta" jest to, co jest w Polsce do myślenia". Jego studium o "Hamlecie" sta­nowiło dla wielu reżyserów punkt odniesienia nawet wtedy gdy próbowali się odeń odżeg­nać. Hamlet stał się w gruncie rzeczy jeszcze jednym z polskich bohaterów romantycznych, jak Konrad czy Kordian, wcielają­cym ducha czasu, w którym po­wstawał spektakl. Polskiemu wi­dzowi trudno wyzwolić się z tak przyjętej optyki. Na tym tle przedstawienie w Teatrze Studio prezentuje się zgoła odmiennie. Jego autor, holenderski reżyser Guido de Moor