"Wyzwolenie" Wyspiańskiego - wielka narodowa publicystyka w szacie poezji. Synteza pokoleń polskich. Obraz opętanych ojczyzną, jej elementarną przeszłością, jej romantyczna, literaturą na gruzach straconej wolności "Wyzwolenie" - walka z powracającym upiorem żałobnej literatury, pobudka do narodowego czynu. I wreszcie "Wyzwolenie" - zdrój najpiękniejszej polskiej poezji, strof chwytających wzruszeniem za serce. Jak pokazać tę niezwykłą sztukę młodemu pokoleniu, któremu jest całkiem nieznana i starszemu pokoleniu, którego przedstawicielom przez całe życie dźwięczą w uszach wiersze Wyspiańskiego, zasłyszane ze sceny przed laty? Dwie są wiodące do tego widowiska dzisiaj drogi: droga tradycji i droga nowoczesności. Ta pierwsza musi trzymać się inscenizacji lat ubiegłych, jak gdyby od stworzenia "Wyzwolenia" nie upłynęło pół wieku i nie przybyło motywów do obrazu pokoleń, pokazanego na scenie. Ta druga musi uderzyć w strunę aktualności, uwy