"Notatnik teatralny", nominalnie kwartalnik, od dawna już ukazuje się w rytmie nieregularnym. Łącząc po dwa, czasem trzy numery, wrocławskie pismo jest w istocie serią monograficznych książek poświęconych polskiemu teatrowi.

Kolejne zeszyty pisma - choć należałoby raczej mówić o grubych tomach - poświęcone są albo zjawiskom w sztuce teatralnej (były podwójne numery traktujące o sztuce aktorskiej, zawodzie dramaturga, relacjach między sztuką a wolnością), albo postaciom dla polskiej sceny ważnym (i to tak różnym jak Krystian Lupa, Gustaw Holoubek, Maja Kleczewska, Jerzy Grzegorzewski czy Henryk Tomaszewski). Najnowszy numer (462 strony) poświęcony jest Krzysztofowi Warlikowskiemu, jednemu z najgłośniejszych polskich reżyserów - wrocławscy widzowie znają go m.in. z głośnych "Oczyszczonych" i "Dybuka" w Teatrze Współczesnym - i to już po raz kolejny (wcześniej monograficzny numer o Warlikowskim ukazał się w roku 2003). Tym razem o twórcy rewolucjonizującym polski i europejski teatr, ale także wywołującym ogromne kontrowersje i spory mówią jego aktorzy, współpracownicy, krytycy. W kolejnych tekstach pojawiają się wszystkie wątki, które uczyniły Warlikowskiego