Spektakl "KORDIANA" Słowa­ckiego w warszawskim Teatrze Współczesnym wzbudził spore emocje wśród krytyków. Er­win Axer, inscenizator, który chę­tnie i ostentacyjnie opowiada się za teatrem wiernym pisarzowi, zrobił przedstawienie dość wyraź­nie zdradzające intencje Słowa­ckiego. Warszawski "KORDIAN" przy pozorach ogromnego pietyzmu wobec tekstu i myśli pisarza (nie­liczne skreślenia!) w sposób chyba dość istotny zmienia sens interpre­tacyjny głośnego utworu polskiego romantyzmu. Cięcia Axera są rzeczywiście mi­nimalne, ale bardzo znaczące. Skreśla więc on te partie tekstu, gdzie szatani stwarzają "ludzi do rządu" - eksponuje jednak rolę Mefistofela, który w jego przed­stawieniu przenosi Kordiana ze szczytu Mont Blanc do Polski; to on również porwie w finale pismo cara, ułaskawiające Kordiana... I ten niby prosty i efektowny za­bieg budzi najwięcej zastrzeżeń. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta dla każdego, kto nie wątpi w mo­ralny i po