Średniowieczny dramat misteryjny stanowi dziś w całej Europie tylko przedmiot badań, a na scenach pojawia się jako zabytek lub przedmiot sztucznego ożywiania. Polska jest jedynym krajem, w którym dramat ten nie tylko trwa po dziś dzień, ale w jednej ze swych odmian wszedł jako żywy element do teatru XX wieku: chodzi tu o szopkę w teatrze lalek i jasełka w teatrze żywego planu. Moment przejścia od niewygasłej jeszcze tradycji ludowej do teatru współczesnego da się określić bardzo ściśle dzięki badaniom profesora Tomasza Weissa: w r. 1904 Stanisław i Tadeusz Estreicherowie wydali pod pseudonimem Jana Krupskiego - jako 24 tom Biblioteki krakowskiej - tekst i melodie szopki krakowskiej spisane z ust murarza z Krowodrzy i starego szopkarza Michała Ezenekiera; zapis nutowy sporządził Witold Noskowski. W grudniu 1904 odbyła się w lwowskim Teatrze Miejskim prapremiera Betlejem polskiego Lucjana Rydla, w styczniu 1905 wystawił Betlejem Teatr Ludowy w Krakowie, a
Tytuł oryginalny
"Betlejem polskie" po czterdziestu latach
Źródło:
Materiał nadesłany
Teatr nr 5