Ksiądz nie przyszedł, bo złamał nogę. - Jak się ma nogę, to można ją złamać. Jak się nie ma - to nie można. (Thomas Bernhard "Święto Borysa", akt III - cytuję z pamięci A.W.K.) Teatr Współczesny Erwina Axera od lat spełniał programowo bardzo ważną funkcję repertua­rową. Wprowadzał na nasze sce­ny współczesną dramaturgię ob­cą, głównie zachodnioeuropejską i amerykańską. Zapoznawał z nią warszawską publiczność, to­rował jej drogę do innych tea­trów. Odrabiał powstałe swego czasu w tej dziedzinie zaległoś­ci, a potem działał już "na bie­żąco". Przy tym nie wystawiał na ogół tych utworów, jako swo­je credo ideowe, nie podawał ich publiczności "do wierzenia". Po­dawał je, jako propozycje do dy­skusji, nawet do sprzeciwu, jako repertuar, z którym można się nie zgadzać, ale który należy znać. Czynił to często na za­sadzie: racje z którymi chcemy polemizować, racje przeciwnika nawet trzeba najpierw poznać i i