"Skałka" miała być repliką "Bolesława Śmiałego". Stanisławowi Wyspiańskiemu marzyła się jednak całość, w której akty "Skałki" stanowiłyby intermedia w dramacie o tragicznym królu. Jednak dopiero w 1958 roku podjął się Emil Chaberski wystawienia dwóch ze sobą zespolonych sztuk w myśl sugestii autora, tworząc spektakl pięcioaktowy. W bydgoskimi Teatrze Polskim treść obu dramatów zawarto w dwóch odsłonach, przy czym MATYLDA KRYGIER i JAN BŁESZYŃSKI jako autorzy układu tekstu i reżyserzy "Skałką" posłużyli się jako punktem wyjścia a "Bolesława Śmiałego" w ich ujęciu należałoby sobie pomyśleć jako swego rodzaju retrospekcję. Przedstawienie rozpoczyna się wyeksponowaniem akcji wokół srebrnej trumny ze zwłokami św. Stanisława, już przedmiotu pośmiertnego kultu oraz uobecnieniem na scenie wątków dotyczących zmagania się (wiek XI!) pogaństwa z chrześcijaństwem. W pierwszej części przedstawienia inscenizacja zademonstrowała mo