- Co tak naprawdę zafascynowało pana w sztuce "Ogień w głowie", która niesie właści­wie więcej publicystyki niż li­teratury? - Publicystka mnie interesuje tak jak realne, codzienne życie. Potykam się bez przerwy o zja­wiska brutalizujące życie, głów­nie ze strony osób o pokolenie młodszych ode mnie. Uznałem więc, że warto sięgnąć po sztu­kę młodego autora, który próbuje o tym mówić. Warto w "Ogniu w głowie" poszukać przyczyn tej agresji, którą bardzo często młodzi ludzie wyła­dowują w obrębie rodziny. W moim rodzinnym Pozna­niu, w domu który dobrze znam, wydarzyła się taka histo­ria. Brat zabił siostrę, a była to zwyczajna rodzina. Zastanawia­łem się, jak to się dzieje, jakie motywy pchają młodych ku ta­kiej zbrodni, przeciwko czemu się buntują? Mayenburg próbu­je swoją sztuką zadać tych kilka najważniejszych pytań. Kurt - młody bohater sztuki "Ogień w głowie" izoluje się od bardzo powierzchownych relacji z rodz