Teatr dla amatorów okrucieństwa. Główne tematy to: samotność w rodzi­nie, kazirodztwo między dojrzewającym rodzeństwem, a w końcu - mor­derstwo rodziców. Po obejrzeniu serii koszmarnych scen z życia - wydawa­łoby się - zwyczajnej, mieszczańskiej rodzinki, możemy poczuć się nieswo­jo. Pewnie nikt z widzów nie uzna, że historia ta mogłaby go dotyczyć (cho­ciaż mają mu w tym pomóc sfilmowa­ne po reportersku wyznania bohate­rów, puszczane co chwila na zawie­szonym w głębi sceny ekranie), lecz może się zastanawiać, po co zajęto się takim tematem. Jest chyba tylko jeden powód sięga­nia po tego typu dramaturgię - moda panująca w Europie Zachodniej. Towa­rzystwo Teatralne, dowodzone przez Pawła Łysaka i Pawła Wodzińskiego, propaguje i wystawia sztuki zachodnich brutali pod hasłem: nowemu pokoleniu potrzebny jest nowy teatr. Ale ten ich ni­by "nowy", który ma trafiać do młodej publiczności jest - jak na razie - ty­siąc razy gorszy od "