GUSTAW HOLOUBEK: Przystępując do pracy nad "Hamletem", nie miałem zamiaru naginać inscenizacji do jakiejś nowatorskiej koncepcji, lecz jedynie wykorzystać możliwość bardziej precyzyjnego uzasadnienia fabuły. Myślę, że wielka i różnorodna zawartość problemowa "Hamleta" jest niemożliwa do wypowiedzenia w jednej inscenizacji. Dostrzeganie w utworze Szekspira np. wyłącznie problemu walki o władzę byłoby spłyconym odczytaniem tego dyskursu o człowieku. Jeśli zaś uświadomimy sobie prawidła budowy sztuk teatralnych, obowiązujące w czasach Szekspira, zobaczymy, że rozgrywanie akcji w sferach królewsko-książęcych nie służy podkreślaniu niezwykłości prezentowanych zdarzeń, stanowi jedynie wymóg kanonów panujących wówczas w sztuce. Zmuszały one autora do przenoszenia do sal pałacowych problemów życia codziennego przeciętnych zjadaczy chleba. Proponując obsadę miałem na myśli dbanie o prawdopodobieństwo pokazywanych zdarzeń i związków mię