Dwaj bracia Atrydzi, Menelaos i Agamemnon, nie mieli szczęścia do żon. Żo­na pierwszego była pięk­na, uciekła z królewiczem Parysem do Troi, stąd powód sławnej i długiej wojny. Żo­na drugiego brata zdradzała go w czasie tej właśnie wojny, gdy zaś po dziesięciu latach wrócił do do­mu, zarżnęła go w kąpieli. Obie żony Helena i Klitaimnestra były siostrami, bliźniaczkami. Syn zabi­tego, Orestes, w porozumieniu z siostrą Elektrą nagotował zamach na matkę zabójczynię i jej kochanka, zabił. Oczywiście mit o klątwie nad domem Pelopsa można tak uwspółcześnić, położyć nacisk na sensacyjną, napchaną erotyzmem i mordem akcję. Tak w swoim teatrze pewien wątek okrutnej legendy wy­zyskał Szekspir, w "Tytusie Androniku" naśladuje się sposób, w jaki Atreusz, ojciec Agamemona i dziad Orestesa, podał bratu Tyestesowi pod postacią pieczeni własne tego Tyestesa dzieci do zjedzenia. A w ogóle Szekspirowski "Tytus Andronikus" w nastroju i akcji j