O profilu danego teatru - w równym niemal stopniu co jakość poszczególnych przedstawień - stanowi zestaw jego repertuaru. I to nie tylko ze względu na jakąś syntezę linii ideologicznej, ale i dzięki możności harmonijnego rozwoju aktorskiej wypowiedzi; dzięki takim przejawom form wyrazowych, które z kolei mogą najpełniej i najbardziej różnorodnie kształtować wrażliwość i kulturę artystyczną odbiorców. Z tego punktu widzenia słuszny i interesujący wydaje się układ repertuarowy teatru wrocławskiego: równolegle do Wrogów Gorkiego (omówionych w poprzednim numerze "Teatru") - na scenie kameralnej grana jest sztuka wielkiego hiszpańskiego poety Federico Garcia Lorca Dom Bernardy Alba. Jakież kontrastowe zestawienie: obok jednej z najwybitniejszych pozycji ostrego realizmu, typowej - w najlepszym sensie - "piece a these", przy całym swym nasyceniu emocjonalnym rozwiązującej zagadnienia społeczne i polityczne na drodze przesłanek intelektualnych - wiz