"Koniec" w reż. Krzysztofa Warlikowskiego w Nowym Teatrze w Warszawie. Pisze Artur Duda w Teatrze.

Nie ma lepszej pory niż jesień dla wystawienia takiego spektaklu jak "Koniec" w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego - teatralnego traktatu o umieraniu. Jest to rodzaj teatru egzystencjalnego, w ramach którego toczą się w niespiesznym rytmie rozważania na temat śmierci. Mówi się tu o śmierci jako niezrozumiałym wyroku wydanym na podstawie niejasnej winy człowieka, jako skandalu burzącym rutynę codziennej egzystencji. Czterogodzinny spektakl podzielony jest na dwie części, można je nazwać roboczo: "Życie" i "Przed bramą śmierci". W pierwszej części sceniczny świat składa się ze strzępów rzeczywistości przedstawionej w czterech utworach: "Procesie" i "Myśliwym Grakchusie" Franza Kafki, scenariuszu filmowym Bernarda-Marie Koltsa "Nickel Stuff" i powieści Johna Maxwella Coetzeego "Elizabeth Costello" (Wykład ósmy. Przed bramą). Cierpliwość odbiorcy pierwszej części wystawiona jest na próbę: pojawiają się postaci pozbawione nieraz nawet imion, szcze