"Syn Słońca", to debiut dramaturgiczny lubelskiego poety Stanisława Weremczuka. W 1971 r. sztuce przyznano II nagrodę w ogólnopolskim konkursie na utwór związany z życiem Kopernika. Prapremierowej inscenizacji tekstu podjął się Teatr im. J. Osterwy w Lublinie. Autora dramatu nie interesuje Kopernik-Uczony, ale przede wszystkim Kopernik-Człowiek i Polak. To założenie determinuje wybór tych fragmentów z jego biografii, które mówią o licznych obowiązkach społecznych (cz. I) i patriotycznych (cz. II) astronoma z okresu pobytu na Warmii. Dopiero u schyłki życia, zupełnie osamotniony zdecyduje się opublikować "De revolutionibus" (cz. III). Pomimo ciągłych kontaktów z ludźmi Kopernik pozostaje samotny. Jedni go nie rozumieją, inni zazdroszczą sławy, kiedy indziej sam musi rezygnować z okazywanego mu uczucia (Anna). Im bliżej finału, tym bardziej potęguje się gradacja tragizmu postaci, zamkniętej w opozycji: wielkość - samotność. W sztuce nie