Romans powojennego teatru polskiego ze "Snem srebrnym Salomei" nie "jest długi, ale znaczący - i burzliwy. Mistyczny Słowacki był powojennym odkryciem teatru zbuntowanego przeciw stereotypom historii literatury, rewoltującego stare i nowsze nawyki widowni. Premiera w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie w 1959, pierwsza powojenna inscenizacja dramatu w reżyserii Krystyny Skuszanki, była wydarzeniem przełomowym nie tylko w dziejach teatru. Kiedy się dziś czyta najgłośniejszy szkic, któremu natchnieniem stało się nowohuckie przedstawienie, "Tragifarsę Słowackiego", nasuwa się domysł, że - kto wie? - odegrało ono niemałą rolę w sformułowaniu nowoczesnej teorii tragizmu Szekspira, określającej przez wiele lat praktykę teatru europejskiego. Obraz krwawego mechanizmu historii jako bezlitosnego absolutu igrającego czynami ludzi-much, ideowy lejtmotyw "Szekspira naszego współczesnego", zawarty jest in nuce w eseju o Słowackim. Można by rzec, dzieje teatru i myśli pol