"Matka" - to bodaj najbardziej autobiograficzna sztuka Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego), będąca wyznaniem własnych obsesji, kompleksów i dramatów. Autor pozostawał pod ogromnym wpływem swojej matki, mimo że jawnie buntował się przeciwko jej mieszczańskiej mentalności, jego teorie filozoficzne, poglądy na sztukę, widzenie teatru budziły ostre sprzeciwy i czuł się, podobnie jak bohater "Matki" - Leon, niezrozumiany i niedoceniony. A o uznanie zabiegał. Szukał dla siebie właściwego miejsca w świecie, który go odpychał i przerażał, w świecie zdążającym ku nieuchronnej katastrofie. Z perspektywy minionych dziesięcioleci ("Matka" powstała w 1924 r.) inaczej niż współcześni pisarza oceniamy dzieło. To co dawniej szokowało - rzekoma absurdalność opisywanych przez Witkiewicza sytuacji, zaskakujące rozwiązania, zamiłowanie do groteski, do oglądania ludzi i zjawisk w krzywym zwierciadle - to wszystko znalazło się o wiele później w drama