Teatr Polski w Warszawie zakończył sezon 1981/82 premierą "Wyzwolenia" Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Kazimierza Dejmka. Spektakl stał się niewątpliwym wydarzeniem teatralnym. Przedstawiamy Czytelnikom przebieg dyskusji, jaka odbyła się w naszej redakcji w pierwszych dniach sierpnia br.

JERZY SOKOŁOWSKI Zapowiadane jeszcze przed grudniem 1981 Wyzwolenie ukazuje się na scenie Teatru Polskiego w lipcu 1982 roku. Ukazuje się - jak Państwo wiedzą - po raz czwarty w Warszawie w ciągu ostatnich 25 lat, po inscenizacji Horzycy w Teatrze Narodowym w 1958 roku (a właściwie - reinscenizacji przedwojennego spektaklu lwowskiego), przedstawieniu Hanuszkiewicza w Teatrze Powszechnym w 1966 roku i Golińskiego na scenie Teatru Dramatycznego w roku 1972. Już sam ten fakt jest wymowny i godny odnotowania, tym bardziej, że obecne Wyzwolenie ukazuje się w szczególnym momencie społeczno-politycznym. Ale, według mnie, ważniejszym motywem do zastanowienia jest zamysł inscenizacyjny Dejmka, opracowanie tekstu dramatycznego i jego kształt sceniczny. Konkretnie: co przedstawienie Dejmka w sferze ideowo-artystycznej znaczy dziś, w konkretnym momencie, tak w sensie myślowym, jak i teatralnym? Jak w tym układzie kształtuje się w przedstawieniu istniejąca przecież u Wysp