Drewniany podest ustawiono pomiędzy rzędami krzeseł na dużej scenie. Aktorzy są na wyciągnięcie ręki. Widzowie siedzą z nogami w pokoju, który jest schronieniem pary bohaterów. Karla kiedyś miała kochającego męża i domek z ogródkiem. Jej świat zawalił się z narodzinami chorego dziecka. Helvera spotkała w zakładzie, stworzonym dla tych, którzy zawsze będą dziećmi. Zawikłany związek życiowych rozbitków, w którym miłość przeplata się z nienawiścią, małe radości z wielkim zmęczeniem, zostaje poddany próbie zagrożenia. Za ścianami pokoju neofaszystowskie bojówki wprowadzają nowy porządek, w którym nie ma miejsca dla "ścierwusów". Helver entuzjastycznie włącza się do zabawy w nieołowiane żołnierzyki. Przebrany w czarny mundurek, cieszy się nauką musztry, której poddaje Karlę. Instynkt każe mu szukać ocalenia po stronie silniejszych. Ale przychodzi moment, kiedy zapalona pochodnia wpadnie do pokoju, burząc iluzję bezpieczeństwa