Książka Grzegorza Ziółkowskiego "Guślarz i eremita. Jerzy Grotowski: od wykładów rzymskich (1982) do paryskich (1997-1998)", wydana pod datą 2007, zwiastowała już nadchodzący rok 2009, poświęcony twórcy Teatru Laboratorium i Workcenter w Vallicelle koło Pontedery. Można ją traktować jako pierwszy głos w dyskusji, która zapewne się rozpęta przy okazji próby ponownego przemyślenia - a może właściwie: przypomnienia - dzieła jednego z najoryginalniejszych twórców XX wieku. Jerzy Grotowski jest jednym z najbardziej drobiazgowo opisanych artystów polskiej kultury. Poświęcono mu monografie, tematyczne numery teatralnych periodyków, liczne artykuły. Powstają kalendaria, skrupulatnie śledzące jego poczynania w kraju i zagranicą. A jednak "planeta Grotowski" pozostaje wciąż najmniej zbadaną planetą naszej artystycznej konstelacji: jej ślady w życiu teatralnym zacierają się, dyskusje teoretyczne prowadzone są głównie w wąskim gronie specjalistó