Rozmach inscenizacyjny tego przedstawienia i nie­spodzianki artystyczno-techniczne opisano już na wszystkie sposoby. Z całą pewnością to one stanowią o atrakcyjności widowiska pt. "Piotruś Pan", ale sądzę, że powodzenie tego spekta­klu zaczyna się od libretta Jeremiego Przybory! Nie tylko znakomicie rozpisane dramaturgicznie, ale także wielowarstwowe w swoich sensach, zaskakuje piorunującą mieszanką ostrego dowcipu i ciepłego liryzmu. To tekst sprawia, że "Piotruś Pan" jest przedstawieniem familijnym w pełnym tego słowa znaczeniu. Ma­luchom nie sprawia kłopotu w śle­dzeniu biegu zdarzeń, choć akcja to­czy się często na kilku planach jed­nocześnie. Nastolatków "kupuje" brakiem ckliwości, tak częstej w sztukach pisanych dla młodej wi­downi. Dorosłych bawi wreszcie grą słów i aluzji, rodem z najlepszego kabaretu literackiego. Pierwowzór literacki "Piotrusia Pana" - praktycznie nie znany dziś pokoleniu, wychowanemu w kultu­rze obrazkowej - wc