NIEPOKOJE WYCHO­WANKA TOERLESSA Roberta Musila to powieść o dojrzewaniu, a także o dziwnych, nie do końca dających się oznaczyć, nazwać i opisać uczu­ciach, doznaniach i sta­nach psychicznych. Adap­tacja sceniczna głośnej książki dokonana na sce­nie toruńskiego teatru przez Krystynę Meissner stara się wydobyć z tekstu właśnie owe nie do końca dające się zracjonalizować treści. Sugeruje to przygotowany przez Annę Błaszczak program teatralny pe­łen obrazów nadrealistów i ekspresjonistów oraz cy­tatów mówiących o tym, że życie jest tajemnicą, po­rządek świata jest tajemni­cą, a każda rzecz kryje dziwne i nie zawsze możli­we do odkrycia znaczenia. Czytelniejszy jest jednak w przedstawieniu wątek dojrzewania, potraktowany zresztą szeroko. Trudno jed­noznacznie pokazać bowiem rzeczy i sprawy, o których mówi się, że są nie do końca jasne. Teatr pokazuje więc w pierwszych scenach znakomitą syntezę szkoły-konwiktu. Woźny sprawdz