"Głupi Jakub" musi być sztuką szczególnie ulubioną przez aktorów. Ileż tu ról znakomitych! Każda daje pole do wyżycia się i zademonstrowania całej skali umiejętności aktorskich. Nawet tytułowy bohater pozytywny jest człowiekiem z krwi i kości a nie z papieru i szlachetnych idei. Nic dziwnego, że kroniki teatralne notują, zaś starsi ludzie wspominają pamiętne "kreacja w tych rolach, a to Kamiński, Frenkiel, Junosza-Stępowski, a to Jaracz... Obecne przedstawienie w "Ateneum" też pozostawi po sobie niezatarte wspomnienia. Mistrzostwo pisarskie Rittnera przejawia się w tej sztuce nie tylko w konstruowaniu świetnych ról. To byłoby za mało, poza nimi jednak kryje się coś więcej. "Głupi Jakub" jest mocno osadzony w realiach środowiska i epoki. Dworek ziemiański blisko sprzed wieku, charakterystyczne typy ludzkie, nieznośny pan-tyran, rezydenci nędzarscy, ale z pretensjami i młodzież chłopska dobijająca się zawzięcie, uczciwie i nieuczciwie do awans