OTÓŻ mamy Pastorałkę współczesną. Nowe "Be­tlejem polskie". Ale "Po gó­rach, po chmurach" Ernesta Brylla jest całkiem inne niż "Pastorałka" Leona Schillera, która zebrała i ułożyła w ca­łość kolędy i pieśni z kręgu ja­sełkowego. I całkiem inne niż "Betlejem polskie" Lucjana Rydla, które przez parę dzie­siątków lat - kto to dziś je­szcze pamięta! - było najpo­pularniejszym widowiskiem dla dzieci i ulubioną zaba­wą dla dorosłych. Ballada wigilijna Brylla nie jest przeznaczona dla dzieci ani dla tych dorosłych, którzy ra­dzi by nie wykraczać poza dziecinne zabawy. I nie jest kompozycją dawnych pieśni szopkowych. Bryll napisał wszystko na nowo. W duchu polskiej poezji ludowej. Jej ton i zapach czuje się tu w wierszu. Jest to poezja niby dawna, tradycyjna, ale i no­woczesna. Odbija się w niej nasza współczesność obyczajowa, polityczna. Bryll bowiem pisze sztuki czy wido­wiska bardzo współczesne i bardzo polskie. Nawet wtedy kied