Kraj święcił rok mickiewiczowski szumnymi obchodami; nie szczędzo­no na to środków i było ich pod do­statkiem. My ze swej strony uczciliśmy Mickiewicza w stuletnią rocz­nicę jego śmierci, mając przekona­nie, że nikt nas w takim hołdzie nie mógłby wyręczyć. Największy Polak i poeta był emigrantem i przekazał nam program ważny i na dziś. Na obczyźnie możliwości naszego hołdu były skromne, najskromniej­sze chyba w dziedzinie teatru. Pod tym względem trudno nam było mierzyć się z krajem. Kto by się spodziewał, że właśnie w tej dzie­dzinie dokona się na emigracji rzecz, na którą nie zdobyto się w kraju? Związek Artystów Scen Polskich w Londynie co roku obchodzi swo­je święto - święto aktora. Obcho­dzi je ambitnie. Wynajmuje wielki angielski teatr i daje w nim polskie przedstawienie. W roku 1955 dał nam to co mamy najlepszego. W roku mickiewiczowskim, na święto akto­ra, "Pan Tadeusz" przemówił ze sceny. Tekst poematu przyst