Licealiści niech się nie cieszą - przedstawienie "Pana Tadeusza" w Teatrze Zagłębia nie zastąpi im lektury poematu, jest bowiem tylko adaptacją i, siłą rzeczy, niektóre wątki skraca, pomijając potężną porcję Mickiewiczowskiego tekstu. Autorem scenicznej przeróbki "Pana Tadeusza" jest Jerzy Adamski, który postawił akcent na komizm i miłosne intrygi bohaterów, co jest zabiegiem o tyle uzasadnionym, że ani jednego, ani drugiego w poemacie nie brakuje. Adamski zachowuje zresztą cały szkielet fabularny utworu, zmienia natomiast proporcje i udział poszczególnych osób, eksponując przede wszystkim romansowe podchody w trójkącie: Telimena - Tadeusz - Zosia. W pustej przestrzeni sceny, zakończonej ładnym, "pochmurnym" horyzontem, który ożywa barwiony grą świateł, przesuwa się więc ciąg żywych obrazów, wprowadzający nas w poszczególne księgi symbolicznymi rekwizytami. Ramy opowieści wyznacza troje narratorów, którzy przyspieszają akcję, bądź j�