Poemat Zbigniewa Herberta "Pan Cogito", napisany w 1974 roku, tłumaczony na kilka języków, doczekał się w tym roku dwóch adaptacji teatralnych. W Starym Teatrze w Krakowie spektakl zatytułowany "Powrót Pana Cogito" zrealizował Tadeusz Malak, z muzyką Stanisława Radwana, natomiast w TV widowisko reżyserował i recytował Zbigniew Zapasiewicz, oprawę plastyczną opracował Marcin Mroszczak, a "postaci z wyobraźni" kreowali aktorzy Teatru Pantomimy "Stodoła", Krakowska publiczność słuchała wierszy Herberta "na kolanach", warszawski spektakl miał wszelkie znamiona rzeczy estetycznie doskonałej, a jednak trudno na tych przykładach mówić o triumfalnym powrocie poety, inscenizatorzy przy najlepszych intencjach pogłębili przedział między Herbertem, na jakiego istnieje obecnie żarliwe oczekiwanie czytelnicze a platońską doskonałością "Pana Cogito", ostatniego tomiku opublikowanego zanim "zmowa milczenia" na kilka lat zapanowała wokół autora. Ponowne odkrywa