Jest to sceniczna adaptacja utworów Rafała Wojaczka, głó­wnie wierszy, a także niewiel­kich fragmentów prozy, dzien­nika i listów. Warto przypomnieć, że Rafał Wojaczek zmarł tragicznie mając zaledwie 26 lat. Znany jako poeta przez jednych był uwielbiany, przez innych znie­nawidzony. Pozostał po nim mit i poezja. I czternaście lat po śmierci poety TEATR POLSKI przedstawił spektakl, którego głównym zamierzeniem jest zaprezentowanie poezji Wojaczka i ujawnienie jej nie­zwykłej urody. Widowisko choć ma chara­kter poetycki ujęte jest w for­my dramatyczne. Przedstawio­nych jest w nim osiem obrazów z życia poety, który jest głównym protagonistą spekta­klu. Otoczony wieloma posta­ciami, w gruncie rzeczy pozo­staje sam. Istnieje zarówno w porządku realistycznym jak i symbolicznym. Rafał Wojaczek pokazany jest tutaj i jako czło­wiek, i jako artysta. Ważną rolę w przedstawie­niu spełnia też muzyka w sty­lu hard rocka. Autorem adap­tacji