W Teatrze Nowym - sceniczna wersja powieści Stanisława Dygata "Jezioro Bodeńskie". Powiedzmy od razu: nie spełnia ona oczekiwań, które rodzi lektura. Sięgając po tę znakomitą powieść, napisaną w 1946 roku, podjęła reżyser i adaptator Izabela Cywińska jeden bodaj tylko wątek, bardzo zresztą gombrowiczowski, chociaż nie po gombrowiczowsku pokazany na scenie. Mam na myśli wątek narodowy, a więc polskość w różnych przypadkach odmienianą. Dokonała przy tym ogromnych skrótów i zbudowała nową zupełnie konstrukcję, posiłkując się tekstem Dygata. A widz gubi się w tym wszystkim, tym bardziej, iż nie zawsze wiadomo, gdzie kończy się kpina a zaczyna powaga (czasem nawet patos lub celebracja), i co jest demaskowane, a co wzięte w obronę. I czy w ogóle wzięte, czy też tylko objęte czułym spojrzeniem. Niestety, reżyser "ślizga się - mówiąc słowami Dygata - po powierzchni głębokości"; innymi słowy - pływa po "Jeziorze", oferując nam autor