ZNAKOMITA twór­czość genialnego stratfordczyka Wil­liama Szekspira posiada tę znamienną ce­chę, że każda epoka znajdzie w niej coś dla siebie szczególnie cenne­go. Nie jest wcale przy­padkiem, że tak modne w XIX stuleciu dramaty wielkich namiętności w ro­dzaju "Romea i Julii" lub "Otella", są dziś grane rza­dziej, natomiast fascynują współczesną widownię wiel­kie dramaty "serii królew­skiej" - "Makbet", "Ry­szard III" i inne. Popular­ność niektórych dramatów w ubiegłym stuleciu spowo­dowała dokonanie kilku przeróbek "modnych" wówczas wielkich utworów Szekspi­ra na tak popularne wówczas - w swoim klasycznym pojęciu budowy i inscenizacji - dzieła ope­rowe. Tak się też stało z "Otellem". I jeżeli wysłu­chać całej muzyki, jaką skomponował Giuseppe Ver­di do tego dramatu, bez wątpienia zachwycić musi jej wierne oddanie nastrój i dramatu Otella. Pod wzglę­dem warsztatu kompozytor­skiego przyznać trzeba ra­cję tym wszystkim,