I znów mamy do zanotowania dwa niewątpliwie osiągnięcia teatrów telewizji. Piszę: teatrów, ponieważ chodzi mi o teatr warszawski i łódzki, zwany Popularnym. Warszawski wystawił znakomitą sztukę Aleksandra Ostrowskiego "Bez posagu". Rzecz dzieje się wśród ludzi okrutnych, bezlitosnych. Prawo do okrucieństwa, do igrania cudzymi uczuciami i cudzym życiem dają im pieniądze. Albowiem akcja sztuki rozgrywa się w środowisku kupców-milionerów. Charakter tych ludzi określają tylko i wyłącznie pieniądze. Za nie można kupić wszystko: miłość, honor, przywiązanie, godność. Larissa jest właśnie panną bez posagu. Piękna, wykształcona, utalentowana, mądra kobieta nie może wyrwać się z zaczarowanego kręgu, którego obwód nakreślił właśnie pieniądz. Obraca się w tym kręgu za sprawą swojej matki, po trosze rajfurki, a przede wszystkim kobiety zachłannej, dążącej za wszelką cenę do wzbogacenia się. Jedynym prawdziwym człowiekiem w życiu Lari