W oryginale tytuł tego utworu - granego obecnie na scenie krakowskiego Teatru Starego - podkreśla wyraźniej jego mitologiczną aluzyjność; Orfeusz zstępujący (Orpheus descending). Zarazem jednak jest to tytuł dwuznaczny: Orfeusz zstępujący do piekieł, w bohaterskim geście poświęcenia, w imię miłości składający życie własne w ofierze - czy Orfeusz upadający, pomniejszony, kapitulujący? Treść sztuki, psychologiczna sylwetka postaci, przebieg akcji, może nasunąć i jedną i drugą interpretację. Legendarny geniusz muzyczny, półboski animator dźwięków, wcielił się u Williamsa we współczesnego gitarzystę, z Południa amerykańskiego. Skąpe i mgliste półsłówka, które od czasu do czasu rzuca na temat swej dotychczasowej drogi życiowej, każą domyślać się jego dawniejszych tęsknot i buntów; ale terasz zrezygnował ze wszelkich zrywów i wzlotów, chce tylko spokoju, zwykłej normalnej egzystencji... Znajdzie ją na krótko, jako sprzedawca w s