Karnawałowa forma widowiska jakim było święto ul. Kanoniczej, z mezaliansem różnych form ulicznej zabawy, łączących powagę ze śmiechem, słowo, muzykę i obraz, znalazło swą kulminację w premierze "Opowieści gargantuicznych" reżyserowanych przez Katarzynę Deszcz. Średniowieczne i renesansowe kamieniczki najstarszej ulicy Krakowa, stroje z epoki - bawiącej się publiczności i aktorów, muzyka zespołu "Camerata" koncertującego na pobliskiej estradzie, stworzyły znakomite preludium dla epizodów opartych na motywach XVI - wiecznej powieści Francois Rabelais. Żywiołowa i rubaszna forma widowiska, aktorstwo ciała, nieskrępowanej gestykulacji, wyrazistej mimiki - a przede wszystkim język Rabelais, pełen wulgaryzmów, sprośności, skatologicznego dowcipu wracał czas jarmarcznego teatru, ludowej kultury śmiechu. Szybkie zmiany aktorskich wcieleń, różnorodność scen, narracja wprowadzająca i komentująca akcję przedstawienia, śpiew, liczne partie wymagaj