TAK się złożyło, że w ostatnim półroczu oglądałem cztery róż­ne przedstawienia tej sztuki: w koń­cu kwietnia wystawił ją w warszawskim Teatrze Współczesnym Konrad {#os#6236}Swinarski{/#} dla telewizji, z początkiem lipca bawił z nią na go­ścinnych występach w Polsce pra­ski Teatr Buriana, w sierpniu wi­działem ją w Kijowie podczas wy­stępów Teatru Dramatycznego z Wrocławia (a szkoda, że nie zaprasza się tego ciekawego teatru do Warszawy) i wreszcie z premierą "Opery za trzy grosze" wystąpił teraz Teatr Współczesny). Ostatnie przedstawienie przygotował rów­nież Swinarski, w tej samej nie­mal obsadzie co przed sześciu miesiącami, z tym samym sceno­grafem, obecne widowisko różni się jednak znacznie od poprzed­niego. Trudno, rzecz jasna, uszerego­wać jakoś te cztery przedstawie­nia wartościująco, byłoby to nie­bezpieczne i niesprawiedliwe. Na pewno w każdym z nich są ele­menty interesujące i oryginalne, są dobrze postawione n