Teatr Powszechny w Łodzi wystawił "Okulary" Jerzego Lutowskiego w inscenizacji Kry­styny Berwińskiej. Sztuka składa się z dwóch części, w których połączeniu można się dopatrzeć czegoś nieorganicz­nego; połączenie to nie wy­nika chyba z pomysłu ukształ­towanego z góry, ale opiera się raczej na wkomponowaniu opracowanej już poprzednio jednoaktówki "Fala" (drukowa­nej zresztą jako oddzielna całość w ,,Dialogu") w nową historię dramatyczną, prze­prowadzoną w części pierw­szej i zakończoną niemą sce­ną, pointującą całość. Brak tekstu w zakończeniu przyj­mujemy ze zrozumieniem; do­myślamy się, że mógłby on osłabić efekt "Fali". Widocznie autorowi bardziej zależało na "Fali" niż na całości. Słusznie; pod względem artystycznym zresztą "Fala" lepiej łączyłaby się z inną jednoaktówką Lutowskiego również drukowaną w ,,Dialogu", pt. "Oswobodziciele i oswobodzeni". W "Okularach" otrzymujemy więc całość, opartą na sc