Trzeba przyznać, że pierwsza premiera 2001 roku w kaliskim te­atrze wypadła wyjątkowo imponująco. Ale tak być powinno, i to nie tylko ze względu na kalendarz: gdy przygotowuje się kolejną wersję sceniczną najważniejszego z naszych dramatów narodowych, poprzeczkę należy ustawić sobie jak najwyżej. Tak też się stało: blisko trzygodzinne widowisko nie nuży ani przez moment i fakt ten już sam w sobie oznacza sukces, a przecież powodów do wysta­wienia kaliskim "Dziadom" najwyższych ocen jest dużo więcej. Przede wszystkim zdumiewa fakt, że tak młody człowiek, jak Maciej Sobociński (25 lat, student ostatniego roku Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST, w dorobku m.in. współpraca reżyserska z Grzegorzem Jarzyną i Markiem Fiedo­rem), zaproponował nam tak dojrzały i oryginalny sposób widzenia Mickiewi­czowskiego tekstu. O tym, że autorzy kali­skiej inscenizacji odsuną na dalszy plan wątek narodowowyzwoleńczy i historię nieszczęśliwej mi�