Bajki to niemal bez wyjątku dzieła z tezą. Uczą tego, że do­bro zostaje nagrodzone a zło ukarane, że na tym najbardziej niesprawiedliwym ze światów można wygrać chytrością, że nawet głupi i biedni, za pomo­cą cudowności, potrafią wyjść na swoje, jeśli trafią na poczci­wego Konika Garbuska, albo przebiegłego Kota w Butach. Bajka Brzechwy opowiada o tym, jak biedny chłopak, wyrzu­cony z domu przez chciwą ro­dzinę na tułaczkę, z pomocą czarodziejskiego Kota zostaje mężem pięknej królewny zysku­jąc wszelkie zaszczyty. Inaczej ujęła ją w teatrze Guliwer debiu­tująca reżyserka Ewa Grzywaczewska (a interpretacja ta po­wstała niewątpliwie za sprawą Piotra Tomaszuka, pełniącego opiekę artystyczną). Skromny tekst Brzechwy stał się jeszcze skromniejszy i krótszy, ponie­waż odjęto całe "optymistycz­ne" zakończenie. Kota przepę­dzono na cztery wiatry, a bied­ny Janek przekonał się, że w ży­ciu nie popłaca szczerość, tylko ob