"Zwiastowanie" w reż. Lembita Petersona w Teatrze Polskim w Warszawie. Pisze Szymon Spichalski w serwisie Teatr dla Was.

Lambit Peterson jest reżyserem, który wyraźnie hołduje klasycznym metodom wystawiania tekstu. Twórca zapewne podpisałby się pod manifestem XXX, ogłoszonym w teatrze Modrzejewskiej w Legnicy. Swoim ostatnim polskim przedstawieniem wpisuje się w linię programową stołecznego Polskiego. Andrzej Seweryn jest konserwatywnym dyrektorem, którego polityka repertuarowa nie zawsze przynosi udany efekt komercyjny. Nawet gdy ucieka od konwencji teatru typowo ,,laboratoryjnego". Przypadek ,,Zwiastowania" potwierdza fakt, że automatyczny powrót do pewnych form jest po prostu niemożliwy. Nieznany szerszemu kręgowi odbiorców dramat Claudela jest twórczym przetworzeniem motywów średniowiecznych. Droga jednej z głównych postaci - Wioleny - jest zarówno formą żeńskiej pasji, jak też pytania o źródła grzechu. Peterson podchodzi do tekstu z wielką estymą. Pille Janes stworzył scenografię, która na pierwszym planie przedstawia dom rodziny Vercorsów. Drewniana ława na