AUGUST STRINDBERG, świetny pisarz i drama­turg szwedzki (1849- 1912), znany z przekornego antyfeminizmu ("Ojciec", "Panna Julia") w czasach emencypacji kobiet, jest rów­nież autorem szeregu dramatów historycznych z dziejów Szwecji na wzór kronik Szekspira. Największym zainteresowaniem poza ojczyzną pisarza cieszył się jego dra­mat "Eryk XIV", wystawiony przez słynnego reżysera ro­syjskiego E. Wachtangowa w r. 1921 w studio MChAT w Moskwie. Wachtangowa przyciągnęła do sztuki Strindberga jej swoista cecha: przedstawia ona króla bez zwykłej aure­oli i respektu. W okresie porewolucyjnym ten wzgląd był niewątpliwie rozstrzygający. Mniej trochę jest zrozumiałe zainteresowanie się tą sztuką w naszych czasach w Polsce. Wprawdzie historia jest po­dobno mistrzynią życia, lecz niewiele znajdziemy w tej sztuce zahaczeń o sprawy nam bliskie. Półwariat, król Eryk XIV, panujący w Szwecji współcześnie z naszym Zygmuntem Augustem, doczekał się dwoj­ga dzie