Po dwunastu latach wędrówki po całej, a zwłaszcza południowej, Francji wśród niezwykłych i zwykłych w wędrownym teatrze przygód, wraca trzydziestosześcioletni Molier w sile męskiego wieku do Paryża. Wraca jako dyrektor trupy teatralnej, która z nim przez przeciąg kilkunastu lat dzieliła dolę i niedolę. Przywozi ze sobą kilka czy kilkanaście napisanych przez siebie fars w stylu ówczesnego teatru włoskiego, których nawet nie wszystkie tytuły się dochowały oraz grane z dużym powodzeniem w Lyonie i w Rouen dwie komedie wierszem "L'etourdi" - "Roztargniony" i "Zawód miłosny". Molier przyjeżdża z wiarą w zachęty i przyrzeczenia dawnego przyjaciela i rówieśnika Contiego, księcia krwi królewskiej. Conti dotrzymał słowa; utorował Molierowi drogę do królewskiej rezydencji. 24 października 1658 r. to wielki dzień w życiu Moliera, przełomowa data w tułaczej wędrówce. Po raz pierwszy jego trupa dostąpiła zaszczytu grania w Luwrze w obecności kr