MARTA Fik w recenzji z przed­stawienia "Krawca" Mrożka w Teatrze Współczesnym w Warszawie ("Polityka"12) w konkluzjach pisze m. in.: "(Krawiec) mimo iż do­tyczy spraw przecież istotnych, ni­czym nie poraża, nie zaskakuje, nie przynosi niczego, czego już byśmy nie wiedzieli od dawna i nie słyszeli wiele razy". Taka ocena tej sztuki, bo jest to właśnie ocena sztuki, a nie spektaklu, który znajduje recenzentka jako poprawny, jeśli nie więcej, budzi mój sprzeciw. Dla mnie "Kra­wiec" zawiera rzeczy nowe i odkryw­cze, i to nie tylko w skali dotychcza­sowego dorobku Mrożka, lecz w skali ogólniejszej. Ta rozbieżność ocen wynika z odmiennych interpretacji utworu. Marta Fik widzi w "Kraw­cu" zręczną wariację na tematy wcześniej już poruszane przez Mroż­ka, takie jak załamywanie się jed­nego porządku społecznego na rzecz drugiego, upadanie i przechwytywanie władzy, obłaskawianie rewolucji, wreszcie konflikt między inteligen­tem a chamem. Dla mnie "Krawie