Przyczyny powodzenia, jakim cieszą się festiwale muzyczne, nie zostały zdaje się dokładnie zbadane, w każdym razie jednak są one jednym z przyczynków do problemu prze­mian, jakie zaszły w formach ucze­stnictwa w kulturze współczesnych społeczeństw. Potencjalnym odbior­com bardziej, jak się okazuje, odpo­wiadają formy konsumpcji kultural­nej w pewien sposób skomponowa­nej, zorganizowanej, w analogii (i: często nie bez związku) z takimiż formami wypoczynku i turystyki. Polską specjalnością są w tym względzie raczej oferty specjalisty­czne: festiwal muzyki współczesnej w Warszawie, oratoryjnej we Wro­cławiu, ,czy szopenowskiej w Duszni­kach. Takie festiwale, o ściśle okre­ślonym profilu mają swoje tradycje (Wagner w Bayreuth, Mozart w Salzburgu, Haendel w Halle i wiele innych), jednak nie one tworzą główny nurt, lecz imprezy o znacznie szerszych założeniach programo­wych, zestawiające koncerty symfo­niczne i kameralne, recitale i przed­sta