Aleksandrowi Fredrze współcześni mu pisarze i krytycy zarzucali przenoszenie na polską scenę obcych wzorów, głównie francuskich. Padały konkretne nazwiska, jednak nikt nie był w stanie dowieść, na czym to wzorowanie się czy wręcz plagiatowanie miałoby polegać. Czy na tym, że Fredro wykorzystywał stare jak teatr schematy komediowe? A może na tym, że chętnie nawiązywał do kulturowych archetypów. Tak właśnie było w przypadku "Nowego Don Kichota". Ta komedia powstała w pierwszym okresie twórczości, kiedy Fredro zachęcony pierwszymi sukcesami pisał dużo i chętnie, np. tylko w 1826 roku odbyły się aż trzy prapremiery sztuk jego autorstwa. Premiera "Nowego Don Kichota" odbyła się w roku 1824 i od początku sztuka miała formę śpiewogry przeplatanej piosenkami, do których muzykę skomponował Stanisław Moniuszko. Już samym tytułem nawiązuje nasz największy komediopisarz do mitu błędnego rycerza i arcydzieła Cervantesa. Tyle tylko, że z hisz