Tragiczne wydarzenia, zapocząt­kowane zrywem młodzieży wojskowej w listopadową noc 1830 roku, to wypadki silnie osadzone we współczesnej tra­dycji historycznej, a także w mito­logii, jaką stworzyliśmy w stosunku do pewnych fragmentów rodzimych dziejów. Mimo istnienia poważnych, a ostatnio coraz liczniejszych opra­cowań naukowych, rozważających na chłodno i możliwie najobiektywniej przyczyny klęski listopa­dowego powstania, w świadomości społecznej istnieje ono jako jedna z narodowych świętości, jako doku­mentacja romantycznych postaw Po­laków i ich zdolności do poświęceń. Takim było niemal od swego wybu­chu, a dyskusja nad jego celowoś­cią zrodziła właściwie całą wielką literaturę nazywaną dziś klasyczną i narodową; takim widział go Sta­nisław Wyspiański tworząc swoją "Noc listopadową". Po ten, jeden z najciekawszych dramatów swego patrona, sięgnął Teatr Śląski w Katowicach, wysta­wiając "Noc listopadową" w reży­ser