Podłoga sceny jest wybrzuszona tak, że stanowi jakby górną cześć po­tężnej kuli. Z tylu ogromne, rozsuwane wrota, które z początku, wraz z tą pod­łogą tworzą kształt gigantycznej budki suflera. O stwarzaniu teatru i świata traktuje sztuka Georga Taboriego, która rozegra się na tak zaaranżowa­nej scenie. "Bóg umarł" - Nietzsche Nietzsche umarł" - Bóg Podwójne motto, którym Ta­bori opatrzył "Wariacje Goldbergowskie", to znakomity klucz do jego sztuki. Wyjaśnia powód, dla jakiego powstała, może też uchylić rąbka tajemnicy w spra­wie Bożej odpowiedzi na bluźnierstwa, których dopuścił się autor. Boża odpowiedź jest chyba jasna. Albo Bóg sam jest autorem złotej myśli o Nietzschem, czym dowodzi swe­go dużego poczucia humoru, bądź autorem jest natchniony Tabori. W obu wypadkach gniew Ojca na teatralnego bluźniercę nie wchodzi chyba w rachubę. Na swobodne poczynanie sobie Taboriego ze Starym i Nowym Testamentem, tworzenie Boga na obra