Ktoś mi powie, że w czytaniu należy odwracać się od potęgi pierwotnej, z jaką autor tworzył, a któż tak za czasów Szekspira pojmował go, jak my dziś? Ale ja odpowiem, że czytanie autora zależy na wyczytaniu zeń tego, co on tworzył, więcej tem co pracą wieków na tem urosło." (Cyprian Kamil Norwid "O Juliuszu Słowackim"). Krystyna Skuszanka ma w swoim twórczym dorobku niebagatelną już liczbę inscenizacji. Wśród nich szczególne miejsce zajmują dramaty Szekspira i Słowackiego. W ważnych momentach historycznych, w istotnych dla teatru chwilach, dla wyrażenia przesłania szczególnej wagi - wciąż z największym zainteresowaniem wraca do tych autorów. W przekonaniu, że bez tych dwóch poetów teatru trudno jakąkolwiek scenę nazywać teatrem myślącym, artystycznym, obywatelskim. Owocem tak pojmowanych teatralnych studiów jest jak najbardziej współczesny Słowacki (sześć dramatów w dziewięciu inscenizacjach) i polski Szekspir (pięć dramat�