Wśród ustawicznych narzekań na nową rodzimą dramaturgię, a w zasadzie na jej brak, przemykają niekiedy - omal niezauważone - prawdziwe perły gatunku, jak choćby ta sztuka Domana Nowakowskiego (m.in. "Ketchup Schroedera", "Usta Micka Jaggera"). Autora, który z utworu na utwór wykazuje się coraz wnikliwszym zmysłem bezwzględnego badacza polskiej obyczajowości dnia codziennego - z satyryczno:komediowym zacięciem. Jacek, bohater biegle wyreżyserowanego przez Agnieszkę Glińską widowiska z 2000 r., jest scenarzystą, dostarczycielem niewyszukanej serialowej strawy dla oczu. "Sitcom - nie wychodźmy poza poetykę naszych czasów-mówi do Ewy, dziewczyny, która nieoczekiwanie pojawi się w jego życiu jako dodatek do kaca. - Ślizgamy się po wierzchu, przelatujemy szybko, szybko". Ewie niezbyt odpowiada rola zaliczonej panienki. Problem w tym, że pozujący na cynicznego macho Jacek, zgodnie z "poetyką naszych czasów", boi się czułości i nazywania uczuć. Uważa, ż