Z zazdrością przeczytałem artykuł Pawła Goźlińskiego "Tango w krajobrazie idei" (Dialog nr 1/1998), inspirowa­ny moją wypowiedzią na temat historycznych nieporo­zumień w recepcji dramatu Mrożka, a także współcze­snych możliwości jego odbioru (Teatr 7-8/1997). Skrę­powany żelaznymi zasadami krytycznego dyskursu, ja­kie wbił mi do głowy uniwersytet, nigdy bym się bo­wiem nie ośmielił z taką swobodą i rozmachem aktua­lizować dzieła literackiego. W moim tekście napisa­łem jedynie, że przedstawiony w "Tangu" "spór starzeją­cego się liberała o marksistowskiej przeszłości z mło­dym obrońcą tradycji nie jest wreszcie sporem zmistyfikowanym i może mieć realny wpływ na polską rzeczywistość". Wskazywać, kto jest kim w tym aktua­lizowanym dzisiaj konflikcie, nie miałem odwagi. Ina­czej Paweł Goźliński, który celnie rozpoznał i nazwał antagonistów współcześnie interpretowanego "Tanga", obszernie cytując programowe wypowiedzi jedn