Ostatnia premiera na Scenie Małej Wrocławskiego Teatru Lalek to nawrót Wiesława Hejny do zapoczątko­wanych "Procesem" inspiracji kafkowskich. Tym razem tworzywem literackim są dwa opowiadania - "Kolonia karna" i "Przemiana", połączone w jeden wieczór teatralny właściwie bardziej stylem scenografii Jad­wigi Mydlarskiej-Kowal (no i nazwiskiem Franza Kafki, oczywiście) niż jakimkol­wiek innym wspólnym mianownikiem. Przestrzeń teatralna "Kolonii" zorganizowa­na jest przez ramę-wrota-ołtarz, machinę na kółkach, która okazuje się machiną tor­tur. Ma ona dwoje skrzydeł, podzielonych na potrójne komory, mieszczące po trzy niewielkie, ale sugestywne figury. Owe alegorie śmierci - w całunach, wyposażo­ne są w kosy, motyki, wskazówki do czy­tania Tory i szubieniczne sznury. Skrzydła łączy u góry łukowaty tympanon, u dołu zaś blat ołtarza-łoża, pod którym wiruje podświetlany czerwono bęben z wyob­rażeniami potępieńczych cierpień grzeszników,