Wypełniona do ostatniego miejsca teatromanami wielka sala Teatru "Wybrzeże" w Gdańsku podczas wznowionej ostat­nio (granej jednak z przerwami już od 3 lat) "Nieboskiej Komedii" Zygmunta Krasińskiego świadczy o aktualności tej arcytragedii polskiej klasyki romantycznej oraz o dobrym smaku artystycznym wybrzeżowej publiczności. Ten "poemat o braku serca," jest bowiem utworem scenicz­nym, nie przestając być jednocześnie utworem literackim, obfituje również w zaskakujące interpretacje insceni­zacyjne, czemu wyraźnie sprzyja tekst dzieła, jego treść pojęciowa oraz problemy ideowe. "Nieboska" jest utworem, historycznym, zwiastującym nową erę nad­chodzącej rewolucji społecznej. (Pra­premiera "Nieboskiej Komedii" od­była się w 1902 r. w Krakowie). Treścią staje się walka klas. "Wal­ka o cały świat, o świat jako taki. Walka z widmem Boga o naprawę świata zastanego na lepszy. Walka o nową świadomość o wiarę w real­ność świata, który zmienić