[brak daty, brak źródła, brak autora] Czym dla literatury polskiej jest "Nieboska komedia" - o tym nie trzeba przypominać. Czym dla teatru - to zgoła odmienny problem. Wiadomo, że to dramat "niesceniczny", o zawikłanej wymowie symboli, rzadko się więc porywają na niego inscenizatorzy. Historia "Nieboskiej" jest na scenach polskich niedługa. Siedemdziesiąt lat minęło od powstania dramatu, nim słowa jego rozległy się ze sceny. Było to w roku 1902 w teatrze Słowackiego w Krakowie. Ówczesny jego dyrektor i jednocześnie pierwszy reżyser "Nieboskiej", Józef Kotarbiński, niemało się nasłuchał i naczytał pochwał, ale i - ostrej krytyki z okazji wielkiej prapremiery. Kotarbiński starał się o podanie tekstu poety jak najwierniej, z najmniejszymi skreśleniami. Przedstawienie trwało ponad 5 godzin. W 1920 r. "Nieboska komedia" weszła na scenę Teatru Polskiego w Warszawie. Wystawiał ją Arnold Szyfman. W inscenizacji swej poszedł drogą podobną do te